Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Εκτός τόπου και χρόνου ο Κουβέλης, διακατέχεται από το σύνδρομο της «μαντάμ Σουσού»

Ο ξοφλημένος της συστημικής πολιτικής σκηνής, η μηδενική ασημαντότητα του καμουφλαρισμένου μπολσεβικισμού, ο «σοβαρός» του εγχώριου καθεστωτικού κάδρου, του οποίου η γελοιότητα πετάει στα ουράνια.
Ο λόγος για τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος αν και γνωρίζει ότι οι μόνες πολιτικές πράξεις στις οποίες διαπρέπει είναι η αφαίρεση και η διαίρεση, εν τούτοις έχοντας το σύνδρομο της «μαντάμ Σουσού» νομίζει ότι μπορεί, παρά την δεδομένη και οριστική ασημαντότητά του, να παριστάνει τον υπεύθυνο και μεγάλο πολιτικό παράγοντα.

Δείγμα της γραφικότητάς του είναι η απάντηση που έδωσε στην εξής ερώτηση, που του έγινε από καθημερινή εφημερίδα: «Αναφορικά με την εκλογική σας τακτική και με δεδομένη τη διατήρηση της πολιτικής και οργανωτικής αυτονομίας της ΔΗΜΑΡ, μπορεί να δούμε το κόμμα σας σε μια κοινή εκλογική παρουσία με τον ΣΥΡΙΖΑ;» Η απάντησή του, η οποία δείχνει έναν τύπο εκτός τόπου και χρόνου, ήταν η εξής: «Αποφασίσαμε στο πρόσφατο συνέδριό μας ότι η πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι αδιαπραγμάτευτη. Το επαναλαμβάνω και τώρα, θεωρώντας ότι οι λόγοι που κατέστησαν επιβεβλημένη την ίδρυση του κόμματός μας πριν από τέσσερα χρόνια παραμένουν απολύτως επίκαιροι και σήμερα. Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης σε ένα πολιτικό σύστημα που βιώνει με επώδυνο τρόπο τη μετάβαση από μια πολιτική εποχή σε μια καινούργια. Και από θέση αυτονομίας, η οποία προσδιορίζεται από τις πολιτικές και προγραμματικές μας θέσεις, θα διαμορφώσουμε και την εκλογική μας τακτική».

Τα λεγόμενά του, πέραν του ότι παραπέμπουν σαφέστατα σε «ψώνιο», ταιριάζουν περισσότερο σε ατάκες-φάρσες του… Μητσικώστα και όχι σε αρχηγό (λέμε τώρα…) κόμματος. Γιατί όταν ο Κουβέλης λέει ότι «η ΔΗΜΑΡ μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης σε ένα πολιτικό σύστημα», προκαλεί τουλάχιστον τον γέλωτα με το 0,5% (και πολύ του είναι) που αντιπροσωπεύει πλέον το ροζ μόρφωμά του.

Από εκεί και πέρα, παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις και αρλούμπες για «πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια», «θέση αυτονομίας», «πολιτικές και προγραμματικές μας θέσεις», είναι ολοφάνερο ότι αυτό το οποίο επιζητεί είναι να λειτουργήσει ως μια προστιθέμενη ακόμη συνιστώσα (έστω και άτυπη) του ΣΥΡΙΖΑ, μπας και καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής (εννοείται στο Επικρατείας, για να είναι σίγουρος για την εκλογή του) προκειμένου να επιπλεύσει ως φελός στο ναυάγιο της ΔΗΜΑΡ.

Γιώργος Μάστορας