Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Είσαι νέος, Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι

Ζούμε σε μια εποχή παρακμής, σε μια κοινωνία διεφθαρμένη που για να επιβιώσει κάποιος και «να πάει μπροστά» πρέπει να ξεχάσει οποιαδήποτε μορφή ηθικής.
Θεοποιώντας τις ατομικές αξίες, ώστε να μην υπάρχουν εθνικές. Οι νέοι, το πιο σημαντικό κομμάτι μιας κοινωνίας, μένουν θεατές σε όλο αυτό το οργανωμένο σχέδιο, χωρίς διάθεση να αγωνιστούν για το μέλλον, χωρίς οράματα. Όταν τα πάντα φαίνονται να καταρρέουν, εμείς οι εθνικιστές παραμένουμε όρθιοι και περήφανοι στον αγώνα για μια προσπάθεια αλλαγής αυτής της ζοφερής πραγματικότητας. Οι νέοι μας σε αυτόν τον αγώνα δε θα μπορούσαν να είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο πρωτοπόροι. Στο απόσπασμα από το ποίημα «Ο Μικρός Ναυτίλος» του Οδυσσέα Ελύτη, ο ποιητής προτρέπει το νέο να αγωνιστεί για να καταφέρει να αλλάξει το σήμερα. Έτσι είναι λοιπόν, γιατί άμα δε μπορεί η νεολαία, τότε ποιος άλλος μπορεί;

ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ

Είσαι νέος -το ξέρω- και δεν υπάρχει τίποτε.
Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε.
Όμως είσαι. Και την ώρα που
Φεύγεις με το 'να πόδι σου έρχεσαι με τ' άλλο
Ερωτοφωτόσχιστος
Περνάς θέλεις δε θέλεις
Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα
Εναντίον μας. Όσο η φωνή σου αντέχει.
Πως της παρθένας το τζιτζίκι όταν το πιάνεις
Πάλλονται κάτω απ' το δέρμα σου οι μυώνες
Ή τα ζώα που πίνουν κι υστέρα κοιτούν
Πως σβήνουν την αθλιότητα: ίδια εσύ
Παραλαμβάνεις απ' τους Δίες τον κεραυνό
Και ο κόσμος σού υπακούει. Εμπρός λοιπόν
Από σένα η άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

Οδυσσέας Ελύτης

(Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ)

Αντεπίθεση