Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Πως το Ισραήλ καθορίζει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ

Η American Israel Public Affairs Committee (Αμερικανό Ισραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων) με τα αρχικά AIPAC είναι ένα φιλοισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ που αριθμεί πάνω από 100.000 μέλη.
Iδρύθηκε το 1953 από τον ιουδαίο Isaiah L. Kenen ως American Zionist Committee for Public Affairs (Αμερικανό Σιωνιστική Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων) για να μετονομασθεί αργότερα σε AIPAC. Στις ΗΠΑ θεωρείται ως το πλέον ισχυρό φιλοισραηλινό λόμπι και γενικά ένα από τα πιο ισχυρά λόμπι των ΗΠΑ. Τρομακτική είναι η επιρροή του λόμπι αυτού στο αμερικανικό Κογκρέσο και στις διάφορες επιτροπές του.

Το κλειδί της επιτυχίας της AIPAC είναι το χρήμα. Το λόμπι του Ισραήλ είναι μια εθνική μηχανή δωρεών που διαθέτει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο χρήματα για να επηρεάσει τα μέλη του Κογκρέσου ακόμη και σε περιοχές των ΗΠΑ που ζουν ελάχιστοι ιουδαίοι ψηφοφόροι. H AIPAC χρηματοδοτεί τις τελευταίες δεκαετίες με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια τις προεκλογικές εκστρατείες των βουλευτών και γερουσιαστών των ΗΠΑ. Εκατοντάδες βουλευτές και γερουσιαστές των δυο μεγάλων κομμάτων κερδήθηκαν κατ’ αυτό τον τρόπο για να έχουν σε ψηφοφορίες θετική θέση και άποψη για τα συμφέροντα του Ισραήλ. Για τον έλεγχο όλων αυτών η AIPAC διατηρεί έναν λεπτομερή κατάλογο συμπεριφοράς του καθ’ ενός μέλους του Κογκρέσου κατά τις ψηφοφορίες. Διστακτικοί βουλευτές δέχονται πριν τις ψηφοφορίες μια «ειδική μεταχείριση», συνήθως μια άμεση συνομιλία, όπου τους υπενθυμίζονται έντονα τα συμφέροντα του Ισραήλ.

Το πόσο αποτελεσματική είναι η επίμονη αυτή δουλειά του ισραηλινού λόμπι μας το δηλώνει ο William Quandt, μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας επί προεδρίας Νίξον και Κάρτερ: «70 έως 80% του συνόλου των μελών του Κογκρέσου ψηφίζουν σε θέματα σχετικά με το Ισραήλ σύμφωνα με τις οδηγίες της AIPAC».

Πρόσφατα η AIPAC είχε μια πολύ μεγάλη επιτυχία που δεν θα μπορούσε να φανταστεί και ο πλέον ευφάνταστος συνωμοσιολόγος. Η AIPAC κατόρθωσε να ψηφιστεί νόμος των ΗΠΑ σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται σε υπαλλήλους του κράτους, ακόμη και στον ίδιο τον Πρόεδρο, να έρχονται σε διπλωματική επικοινωνία με το Ιράν! Ακολούθως παραθέτουμε αυτούσια την σχετική παράγραφο 601 αυτού του νόμου.

(c) RESTRICTION ON CONTACT.—No person employed with the United States Government may contact in an official or unofficial capacity any person that-
(1) is an agent, instrumentality, or official of, is affiliated with, or is serving as a representative of the Government of Iran; and
(2) presents a threat to the United States or is affiliated with terrorist organizations.
(d) WAIVER.—The President may waive the requirements of subsection (c) if the President determines and so reports to the appropriate congressional committees 15 days prior to the exercise of waiver authority that failure to exercise such waiver authority would pose an unusual and extraordinary threat to the vital national security interests of the United States.

Αυτό σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται ούτε στον Πρόεδρο, ούτε στον Υπουργό Εξωτερικών ή σε οποιονδήποτε άλλο επίσημο των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και των διπλωματών, η επαφή με Ιρανούς αξιωματούχους. Την άδεια για κάτι τέτοιο θα πρέπει να την πάρουν από επιτροπές του Κογκρέσου, η σπουδαιότερη των οποίων είναι η United States Senate Committee on Foreign Relations ( Επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής της Γερουσίας των ΗΠΑ) πρόεδρος της οποίας είναι ο John F. Kerry, ο οποίος είναι και μέλος της AIPAC, όπως και πολλά άλλα ηγετικά μέλη της επιτροπής αυτής. Αν παρ’ όλα αυτά ένας διπλωμάτης των ΗΠΑ έρθει σε επαφή με Ιρανούς, αυτό θα θεωρηθεί ότι αποτελεί «μια ιδιαίτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ», όπως αναφέρει το κείμενο του σχετικού νόμου.

Ένας τέτοιος νόμος δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των ΗΠΑ. Ποτέ άλλοτε δεν περιορίστηκαν οι δικαιοδοσίες των ηγετικών πολιτικών κατ’ αυτό τον τρόπο, ούτε καν σε περίοδο πολέμου. Στο παρελθόν π.χ. θα μπορούσε κάθε πρόεδρος να συναντηθεί με τους ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την έγκριση οποιασδήποτε επιτροπής της Γερουσίας, κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για την διπλωματία και των δυο χωρών. Άλλο παράδειγμα είναι η κρίση της Κούβας. Τότε οι ηγέτες των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο. Αυτό αποσοβήθηκε όταν ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Robert Kennedy συναντήθηκε με ανώτατους Ρώσους αξιωματούχους και εκπονήθηκε από κοινού ένα σχέδιο εκτόνωσης της πυραυλικής κρίσης της Κούβας. Αυτή η μορφή της διπλωματίας έχει τώρα με το άρθρο 601 απαγορευθεί. Αυτό αποτελεί μια απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή που η εντατικοποίηση των διπλωματικών σχέσεων ΗΠΑ - Ιράν θα ωφελούσε στην αποσόβηση πολέμου στην Μέση Ανατολή. Εξ αντιδιαστολής αυτό σημαίνει ότι μια διακοπή της διπλωματίας αυξάνει τον κίνδυνο πολέμου, πράγμα που είναι επιθυμία του Ισραήλ και των Αγγλοαμερικανών σιωνιστών.

Θέλουν πόλεμο με το Ιράν με κάθε κόστος και έχουν βρει στις ΗΠΑ και στους πρόθυμους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της μνημονιακής Ελλάδας, ένα ισχυρό υποχείριο για την εφαρμογή των σχεδίων τους για την παγκόσμια κυριαρχία.