Τώρα η Huffington Post επέλεξε την διασκέδασή μας με ένα ανάλαφρο αστικό – ψυχολογικό θρίλερ. Η ταινία, σκηνοθέτης της οποίας είναι ένα αμερικανάκι ονόματι, Αλεξάντερ Κλάπ, στερείται αληθοφάνεις, όμως πλαισιώνεται από ευφάνταστους διαλόγους και τα απαραίτητα, για αμερικανική παραγωγή, ειδικά εφέ.
Όπως παραθέτει ο συγγραφέας, παρουσιάστηκε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής υπό κάλυψη και περιηγήθηκε σε αυτά επί 6 εβδομάδες. Εκεί μας μεταφέρει ότι είδε «σβάστικες» και άκουσε ομιλίες για τον Λεωνίδα και άλλους. Βέβαια το αμερικανάκι, συγχυσμένο μάλλον από την επήρεια του πολυπολιτισμού στην Πατρίδα του, δεν μπορεί να αντιληφθεί την διαφορά μεταξύ των δύο ελληνικών συμβόλων, μπερδεύοντας τον μαίανδρο με την «σβάστικα».
Πέραν, όμως, των παραπάνω είδε ανθρώπους να ψάχνουν στο διαδίκτυο, ανθρώπους να συνομιλούν και… ξαφνικά… όταν είδε κάποιον να σηκώνει το… τηλέφωνό του άρχισε να τρέχει παίρνοντας «τρία διαφορετικά ταξί» για να γυρίσει σπίτι. Σε αυτό το σημείο του σεναρίου εμφανίζεται ένα κενό, αφού ο συγγραφέας δεν μας πληροφορεί καταλλήλως για τους λόγους που έκαναν το χαρακτήρα να τρέχει πανικόβλητος, παίρνοντας «τρία διαφορετικά ταξί».
Η δημιουργία του κλίματος για την «ηρωική έξοδο» του χαρακτήρα είναι ικανοποιητική, όμως λείπει εμφανώς η στιγμή που παίζει η μουσική αλά «Ψυχώ», προκαλώντας την φυγή και το γούρλωμα των ματιών του ανυποψίαστου θεατή. Εντέλει θα λέγαμε ότι το εν λόγω θρίλερ αξίζει ένα «τρία»!
Και μία παρατήρηση: Αντί να επιστρατεύονται τακτικές παρακολούθησης και αντιπαρακολούθησης για ένα ρεπορτάζ σχετικά με την Χρυσή Αυγή, ο φιλόδοξος δημοσιογράφος μπορεί να επικοινωνήσει με το Γραφείο Τύπου και να μάθει ό,τι θέλει. Επίσης μπορεί να δημοσιεύει τις ανακοινώσεις του Κινήματος αντί να κάνει γαργάρα τα ηχητικά ντοκουμέντα που «καίνε» τον Σαμαρά!
