Αναρωτιούνται πολλοί γιατί αποστρεφόμαστε τους ποικιλόχρωμους πολιτικάντηδες, γιατί τους χαρακτηρίζουμε «παπατζήδες» κ.τ.λ., και γιατί τους θεωρούμε παραδείγματα προς αποφυγή.
Θα σας δώσουμε ένα καλό και… φρέσκο παράδειγμα. Στις 23 Φεβρουαρίου, ο Αρούλης ο… πλουμιστός, εμφανίστηκε στο κανάλι του Μπόμπολα και για να δείξει πόσο σίγουρος είναι για τη… νίκη του στον δήμο Αθηναίων, δήλωσε το εξής: «Αποχωρώ από την πολιτική αν δεν εκλεγώ στη δημαρχία».
Οι εκλογές ήρθαν, ο Αρούλης όχι μόνο δεν εξελέγη δήμαρχος, αλλά δεν πέρασε ούτε καν στον 2ο γύρο (κάτι που συμβαίνει για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ με υποψήφιο της ΝΔ στον συγκεκριμένο δήμο, από το 1974 μέχρι σήμερα – δηλαδή πλήρης αποτυχία…). Αλλά, ακόμα να..... ανακοινώσει την αποχώρησή του από την πολιτική…
Και σα να μην έφτανε αυτό, τώρα προαλείφεται και για… υπουργός! Κι έχει και… προτίμηση το υπουργείο Πολιτισμού. Ιδού τι γράφει ο «Βηματοδότης»:
«Για τι παλεύει ο Άρης Στο Κολωνάκι βρέθηκε ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος και μία κυρία τον ρώτησε: «Υπουργείο Υγείας ή υπουργείο Παιδείας πάτε;». Και ο κ. Σπηλιωτόπουλος με το γνωστό του χαμόγελο απάντησε: «Ακόμη το παλεύω». Παλεύει όμως πώς και πού; Έμαθα ότι ούτε για το Υγείας ενδιαφέρεται ούτε για το Παιδείας. Θέλει Πολιτισμού. Τελεία και παύλα».
Τα συμπεράσματα (και οι χαρακτηρισμοί…) δικοί σας!
Πασπαρτου
