Το ζήτημα της συντροφικότητας είναι εν πολλοίς άγνωστο. Ίσως επειδή συνηθίσαμε ν’ ακούμε κυρίως από αριστερούς τον όρο «σύντροφος», όρος ο οποίος έγινε χαρακτηριστικό των απανταχού μπολσεβίκων και ως εκ τούτου μέχρι σήμερα πολλοί άνθρωποι τον αποστρεφόνται.
Πράγματι, ο όρος σύντροφος έχει καπηλευθεί και συνεχίζει να καπηλεύεται από μπολσεβίκους και αριστερούς όλων των αποχρώσεων. Μέχρι και αυτοί οι νεοκαπιταλιστές του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούν αυτόν τον ιερό, καθ’ όλα τ’ άλλα, όρο μεταξύ τους, μην γνωρίζοντας την πραγματική του ταυτότητα.
Η ετυμολογία της λέξεως σύντροφος προέρχεται από τα αρχαία χρόνια και σημαίνει τον άνθρωπο που έχει επιλέξει να μοιράζεται το ιερό αγαθό της τροφής. Είναι γνωστή η ιερότητα της τροφής κατά την αρχαιότητα, κάλυπτε την ανάγκη του σώματος από την πείνα και σε καμία περίπτωση δεν την χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι πρόγονοι για να ικανοποιήσουν κάποια λαιμαργία, η οπτοία παρατηρείται μόνο στα ζώα, πράγμα που συμβαίνει δυστυχώς σήμερα και στους ανθρώπους. Εκτός αυτού το να μοιράζεσαι την τροφή σου με κάποιον άλλον δεν ήταν μόνο συνήθεια αλλά και θεϊκή επιταγή.
Η έννοια, όμως, της λέξεως δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτό το σημείο. Η λέξη αυτή καθ’ αυτή περικλείει κάποια ιερή μυσταγωγία καθώς ως σύντροφος ερμηνεύεται και ο συναγωνιστής, ο συμμαχητής, ή ο άνθρωπος που έχει επιλέξει ο καθένας μας για να περάσει τον υπόλοιπο βίο του. Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε την σοβαρότητα του όρου σύντροφος.
Ποιόν επιλέγεις όμως για σύντροφο; Για συναγωνιστή; Τον οποιονδήποτε άνθρωπο; Επιλέγεις λοιπόν τον οποιονδήποτε άνθρωπο της ράτσας σου, ο οποίος κινείται στο ίδιο πλαίσιο κοσμοθέασης με σένα. Επιλέγεις αυτόν που συμβάλλει στον κοινό αγώνα. Τον αγωνιστή. Αυτόν που προσπαθεί, όπως κι εσύ, να ζει έναν ηρωικό τρόπο ζωής. Φίλος σου μπορεί να τύχει να είναι ένας νεοφιλελεύθερος ή ένας κομμουνιστής, επειδή έτσι ήθελαν κάποιες συγκυρίες. Ποτέ όμως, έναν από αυτούς δεν θα τον έχεις σύντροφο. Η κοσμοθεωρία και ο ηρωικός τρόπος που μπορεί να βιώνει ένας Εθνικιστής έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με τον παρακμιακό και μίζερο τρόπο ζωής των κομμουνιστών και των νεοφιλελευθέρων.
Είναι όμως και κάποιες φορές που δεν επιλέγεις εσύ ο ίδιος τον σύντροφο και συναγωνιστή σου: Αυτό το ζούμε πολλές φορές και εμείς εδώ στα γραφεία μας, και εν γένει στο κίνημά μας. Άνθρωποι άγνωστοι μέχρι χθες, βρεθήκαμε κάτω από μια σημαία, έναν αγώνα, ένα κίνημα, μια κοσμοθεωρία. Την Εθνικιστική.
Οφείλουμε λοιπόν να συνεργαστούμε στενά μεταξύ μας στον ύψιστο βαθμό. Αμοιβαίος σεβασμός του ενός προς τον άλλον, ειλικρίνεια, πίστη και τιμή είναι αυτά τα μυστικά που αποτελούν την συντροφικότητα. Οι μικροκακίες και τυχόν κουτσομπολιά δεν αρμόζουν σε Εθνικιστές. Αρμόζουν μόνο στους δειλούς και ευθυνόφοβους που έχουν το σύνδρομο της αμόρφωτης κυράτσας της γειτονιάς.
Σύντροφος, λοιπόν, η έννοια η παρεξηγημένη, η έννοια η διαστρεβλωμένη από τον κάθε θολοκουλτουριάρη που υποστηρίζει πως η συντροφικότητα και η φοβερή πίστη στον σύντροφο, είναι ταυτόσημη με την ομοφυλοφιλία. Πόσους και πόσους μεγάλους ήρωες έχουν κατηγορήσει οι σημερινοί ταγοί του πνεύματος και της κουλτούρας; Περιληπτικά αναφέρω ορισμένες περιπτώσεις ηρώων που κατηγορήθηκαν από τους παραπάνω λαπάδες: Αχιλλεύς-Πάτροκλος, 300 του Λεωνίδα, Ιερός Λόχος Θηβαίων, Μέγας Αλέξανδρος κ.ά..
Συνεπαρμένοι λοιπόν από τα κόμπλεξ τους, προσπαθούν ανεπιτυχώς να αντικατοπτρίσουν την "ιδιαιτερότητα" τους στο ιστορικό γίγνεσθαι. «Ν’ αγαπάς τον καθένα, ανάλογα με την συνεισφορά του στον αγώνα. Μην ζητάς φίλους, να ζητάς συντρόφους.» Ν. Καζαντζάκης «Ασκητική»
Λευτέρης Παπαθανασίου
