Ο τόπος. Η πλατεία Ποντίων Ακριτών στις Αχαρνές. Η μέρα. Κυριακή 19 Μαϊου 2013. Μέρα μνήμης και περισυλλογής. Το μυαλό, η σκέψη γυρνάει στο τότε... στο 1919.
Έλληνες, Πόντιοι ριζωμένοι στην πατρώα γη από αιώνες, αντιμέτωποι με τα στίφη ενός Τουρκοεβραίου, του Κεμάλ. Ενός δολοφόνου, εκλεκτού Τούρκων, Δυτικών και μπολσεβίκων και εξοπλισμένου από αυτούς. Η απόβασή του στη Σαμσούντα, η αρχή του μαρτυρικού τους δρόμου προς την αιωνιότητα. 353,000 ψυχές θα χαθούν, τα λυσσασμένα κτήνη θα τους σφαγιάσουν μέχρις ενός.
Πίσω στο 2013. Εμείς, εκεί. Η Τ.Ο Βορείων Προαστίων, τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες, ανάμεσα στους άλλους συναγωνιστές δίνουμε το παρόν. Κάποιοι πρέπει να το κάνουν όταν όλοι οι άλλοι είναι απόντες.
Οι λόγοι των συναγωνιστών,
οι λόγοι των βουλευτών μας, πύρινοι.
Ο λόγος του Αρχηγού μας θυελλώδης.
Οι σημαίες του Πόντου ψηλά... Εμείς δεν τις θέλουμε μεσίστιες, πονάμε Ελληνικά, αντρικά, περήφανα. Δε μυξοκλαίμε, κρατάμε ψηλά τη σημαία κοιτώντας προς τη Νίκη.
Σα το δικέφαλο του Βυζαντίου, η σκέψη στο παρελθόν, το βλέμμα στο μέλλον, η Σημαία ψηλά. Στις φωτογραφίες, θα δείτε την παρουσία μας.
Αυτό που δε θα δείτε είναι ότι νιώσαμε. «Διπλό τριπλό θα πάρουμε αυτό που μας επάρθη». Ευλογημένοι όσοι το έζησαν.
ΤΑΛΩΣ
.JPG)
