Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Στο... ελλαδιστάν και στην Κένυα: Αρνήθηκαν να κόψουν τον μισθό τους οι βουλευτές

Νομίζαμε ότι δεν υπήρχε άλλη χώρα στην οποία οι πολιτικάντηδες θα είχαν τόση αναλγησία, εμπρός στο μαρτύριο που περνάει ο Λαός, τον οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
Δεν ήταν αδικαιολόγητη αυτή η εντύπωση, αλλά αντιθέτως αυθόρμητη, αφού αυτή την εντύπωση θα είχε κάποιος που παρακολουθεί την επικαιρότητα. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να αποκομίσει αυτή την εντύπωση άμα σκεφτόταν τα εξής:

1. Τις προκλητικές επιχορηγήσεις προς τα κόμματα, την ώρα που ο Λαός πένεται και την άρνηση των κυβερνώντων να φέρουν στην Βουλή προς συζήτηση την από 16η Ιουλίου 2012 πρόταση νόμου της Χρυσής Αυγής για περιορισμό των κομματικών επιχορηγήσεων.

2. Τους προκλητικούς μισθούς των βουλευτών που αποκαλύφθηκαν από την Χρυσή Αυγή και οι οποίοι εξακολουθούν να παραμένουν προκλητικά υψηλοί, την ώρα που ο Λαός αντιμετωπίζει την λαίλαπα του μνημονίου.

3. Τις προκλητικές δηλώσεις Γεωργιάδη για «ολόσωστη» τροπολογία που αθωώνει τους τραπεζίτες που χορηγούσαν αφειδώς χρήμα σε οργανισμούς που πρόσκεινται σε χρεωκοπημένα κόμματα, όπως το ΙΣΤΑΜΕ, το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής κλπ.

Αυτά τα τρία παραδείγματα σταχυολογώντας μόνο λίγες από τις πρόσφατες ιστορίες πολιτικής διαφθοράς.

Και όμως δεν είμαστε μόνοι! Υπάρχει μια χώρα που προσπαθεί να μας μοιάσει. Το παρήγορο για τους πολιτικούς ταγούς του «συνταγματικού τόξου» που κυβερνά τον τόπο, είναι ότι είμαστε τουλάχιστον «πρωτοπόροι».

Στην Κένυα, λοιπόν, εκεί όπου ο κατώτατος μισθός είναι γύρω στα 90 ευρώ το μήνα, οι βουλευτές αποφάσισαν ότι είναι «αντισυνταγματική» η απόφαση επιτροπής να μειωθεί η βουλευτική αποζημίωση από τα 7500 ευρώ στα 4.800 ευρώ μηνιαίως.

Επιστρέφοντας στην ελληνική πραγματικότητα και μιας και έχουν έλθει προς συζήτηση στην Βουλή τόσα και τόσα νομοσχέδια από αντιπολιτευόμενα κόμματα, αναμένουμε να δούμε πότε ακριβώς θα έρθει προς συζήτηση η πρόταση της Χρυσής Αυγής για μείωση των κομματικών επιχορηγήσεων, που προαναφέραμε. Έχουν περάσει μόλις 10 μήνες. Λέτε να μην τον φέρνουν προς συζήτηση, ώστε να μην γίνουν ρεζίλι που θα τον καταψηφίσουν;