Ο Λ Υ Μ Π Ι Α Κ Ο Σ Υ Μ Ν Ο Σ
Ο Ολυμπιακός Ύμνος είναι μουσικό έργο που χρησιμοποιείται απ' την 1η Ολυμπιάδα, ως επίσημος ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Δημιουργός του είναι ο Κωστής Παλαμάς και μελοποιηθηκε απ τον Κερκυραίο μουσουργό Σ. Σαμαρά
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
Του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,
Κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
Στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού. Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
Στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
Και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
Και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου
Σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
Και τρέχει στον ναό εδώ προσκυνητής σου
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.
Θα ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας στο αρχαίο Ολυμπιακό – αθλητικό ιδεώδες εξηγώντας τη λέξη «άθληση» που προέρχεται από τη λέξη «άθλος» που σημαίνει «αγώνας». Το αγωνιστικό ιδεώδες απ’ τη μεριά του κοσμεί τους άθλους τον ομηρικών ηρώων που υμνούν αοιδοί και ραψωδοί. Στην ωρίμανση του φτάνει απ’ τους Αχαιούς μέσα από την πολεμική τους ζωή και καθημερινότητα. Ήδη στα αρχαία χρόνια οι αθλητικοί αγώνες παύουν να διοργανώνονται απλά συμπτωματικά και έτσι αποκτούν περιοδικότητα και πανελλήνια ακτινοβολία συνδεόμενοι άρρηκτα με τις κορυφαίες θρησκευτικές εορτές.
Για τον Πλάτωνα η μακρόχρονη προετοιμασία σωματικής αγωγής ήταν μέρος υπεράσπισης της πατρίδας. Οι αγώνες θεσπίστηκαν το 776 π.Χ. και με τόπο διεξαγωγής τους την Ολυμπία, προς τιμήν του Δία στη πεδιάδα της Ήλιδας δίπλα απ’ το μεγαλοπρεπή ναό. Οι αγώνες ετελούντο κάθε τέσσερα χρόνια και σε περίπτωση πολέμων εκυρήσσετο ανακωχή για να υπάρξει συμμετοχή απ όλα τα μέρη. Ως γνωστόν το μοναδικό βραβείο για τον πρώτο του κάθε αθλήματος ήταν μία δάφνη από αγριελιά.
Με την εισβολή των Ρωμαϊκών λεγεώνων και την υποταγή της Ελλάδας το 146 π.Χ. έρχεται η παρακμή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έτσι μετατρέπονται σε δημόσια θεάματα και μ’ αυτό τον τρόπο αθλητές και κριτές εξαγοράζονται και η αίγλη του θεσμού χάνεται οριστικά. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με την κατάργησή τους το 393 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο επειδή τους θεωρούσε ειδωλολατρική εορτή. Ακολουθούν 15 αιώνες χωρίς να ανάψει το λαμπρό φως της Ολυμπίας.
Στα νεότερα χρόνια, ο Γάλλος βαρόνος και παιδαγωγός Πιέρ Ντε Κουμπερτέν θεωρείται ο αναβιωτής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Έχοντας την ιδέα της αναβιώσεως και τη φιλία του με τον Έλληνα Δημήτρη Βικέλα αποφασίζουν το όραμα να γίνει πράξη. Ο Γεώργιος Αβέρωφ ανέλαβε την όλη χρηματοδότηση και επισκευή – αναστύλωση του Παναθηναϊκού Σταδίου και το 1896 οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα είναι γεγονός. Ο μεγάλος νικητής του μαραθωνίου, Σπύρος Λούης, στέφεται ολυμπιονίκης. Η επιτυχία της διοργάνωσης είναι πραγματικότητα και έτσι ο βασιλιάς Γεώργιος εκφράζει για πρώτη φορά δημοσίως το αίτημά του ότι θα πρέπει οι Ολυμπιακοί Αγώνες να έχουν μόνιμη τέλεση στην Αθήνα και επιπλέον θα λειτουργήσει και ως το «ειρηνικόν εντευκτήριον των εθνών». Αυτό, βέβαια, δεν έγινε ποτέ και έτσι χάσαμε την μοναδική ευκαιρία μιας μόνιμης διαφημιστικής προβολής της χώρας μας, αλλά και μιας εισροής χρημάτων και μιας συνεχούς επισκέψεως απ όλο το κόσμο.
Η αφή της Ολυμπιακής φλόγας και η λαμπαδηδρομία τελέστηκαν για πρώτη φορά το 1936 στο Βερολίνο. Από τότε μέχρι τώρα πολλά έγιναν, πολλά άλλαξαν, η μοίρα των μεγάλων ιδεών έγινε εργαλείο παρασκευής κέρδους και οικονομικών ευκαιριών από επιτήδειους επαγγελματίες εκμεταλλευτές. Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες επέζησαν αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Οι σύγχρονοι υπάρχουν κοντά 110 χρόνια και είναι έτοιμοι να καταρρεύσουν κάτω από το βάρος του υπερβολικού κόστους και των αναβολικών.
Η μάστιγα των αναβολικών είναι εδώ… Τα πρώτα κέντρα απεξάρτησης doping ήδη υπάρχουν και σε λίγο θα υπάρχουν σε κάθε χώρα. Η λίστα με νεκρούς αθλητές από doping είναι τεράστια και δεν αφορά μόνο αθλήματα στίβου, αλλά και από άλλα αθλήματα (ποδοσφαιριστές, κολυμβητές, καλαθοσφαιριστές, ποδηλάτες, τενίστες και μια σειρά άλλων). Οι επιστήμονες τώρα ετοιμάζουν το «γενετικό doping» δημιουργώντας μια αυξητική ορμόνη με την ονομασία IGF-1.
Απ’ την άλλη το τεράστιο οικονομικό κόστος, οι πολιτικές πιέσεις, η παράτυπη και παράνομη πολιτογράφηση, η εμπορευματοποίηση αθλητών και η νόθευση της αθλητικής ιδέας, είναι προφανές ότι δεν έχουν σχέση με Ολυμπιακούς Αγώνες. Η μεγάλη ιδέα έχει αποτύχει και ο ιδεαλισμός φαντάζει ασήμαντος μπροστά στα μεγάλα συμφέροντα των μεγάλων και πολυεθνικών εταιρειών. Η επιρροή τους τεράστια. Ο Ζακ Ρογκ, πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, είχε πει ότι το Ολυμπιακό κίνημα είναι σε κρίση.
Στο σημείο αυτό θα παραθέσω τα αθλήματα της αρχαίας Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες που ήταν οκτώ, σε σχέση με τα σημερινά " Ολυμπιακά" αθλήματα που είναι 28.
ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ
Δρόμος, Άλμα, Δισκοβολία, Ακοντισμός, Ιππικοί Αγώνες, Πυγμαχία, Πάλη, Παγκράτιο. (Τα συγκεκριμένα αθλήματα γίνονταν στο στάδιο, στην παλαίστρα, στον ιππόδρομο.)
ΝΕΟΤΕΡΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ (ΠΟΥ ΚΑΚΩΣ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ) Μπέιζμπολ, Καλαθοσφαίριση, Μπιτς Βόλεϊμπολ , Ποδηλασία – BMX, Κανόε – Καγιάκ, Χόκεϊ, Ποδόσφαιρο, Σόφτ μπολ, Χάντμπολ, Αντισφαίριση, Πετοσφαίριση, Τραμπολίνο, Επιτραπέζια Αντισφαίριση, Άις Χόκεϊ, Αντιπτέριση, Πόλο.
Η γνώμη μου; Μπροστά σε μια τέτοια γελοιοποίηση του Ολυμπισμού καλύτερα ο θεσμός να καταργηθεί. Οι αιτίες εκφυλισμού του Ολυμπιακού ιδεώδους είναι αρκετές. Αγοραπωλησίες αθλητών, υψηλές αμοιβές – κίνητρο, διαφημίσεις – σπόνσορες, παράνομες- παράτυπες πολιτογραφήσεις αθλητών, χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων, αναβολικά – ντοπάρισμα, πολιτική εκμετάλλευση, επιλεκτική προβολή αθλητών. Όλα αυτά προέρχονται από κακά, παρεχόμενη παιδεία και αθλητική παιδεία, απουσία και αδυναμία ήθους, έλλειψη ιδανικών και αξιών απέναντι σε υπέρμετρη προβολή κενών ειδώλων, με όπλα τα ψευδοϊδανικά, το χρήμα και την κοινωνική δύναμη.
Με τη σωστή παιδεία, την αθλητική παιδεία, την ηθική προτεραιότητα, επίσης με τη σωστή και ισότιμη κοινωνικοποίηση, την ίδρυση αθλητικών μη κερδοσκοπικών κέντρων θα μπορέσουμε στο μέλλον να δούμε καλύτερες μέρες για τον αθλητισμό που πραγματικά θα έχει υπόσταση και θα αποτελεί εγγύηση για το πραγματικό αθλητικό ιδεώδες. Η αθλητική κουλτούρα χρειάζεται υποδομή, γνώση αθλητικής ιστορίας και θέσπιση κατάλληλων νόμων.
Εν κατακλείδι, ο αθλητισμός συμβάλλει στην καλλιέργεια σώματος, ψυχής, πνεύματος, ευγενούς άμιλλας, δημιουργώντας σωστή βούληση, αντοχή, υπομονή, επιμονή, πειθαρχία και αγωνιστικότητα.
«Νους υγιής εν σώματι υγιή».
ΠΕΤΡΟΣ ΤΡΑΝΟΣ
