Σε μία από αυτές τις πολιτείες, λοιπόν, οι οποίες για εμάς, πέστε μας εάν θέλετε φανατικούς, ρομαντικούς, φασίστες ή ό,τι άλλο θέλετε, παραμένουνε για πάντα ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ, σε μία από αυτές τις πολιτείες, την Έφεσο, ζούσε ένας μεγάλος φιλόσοφος, ο Ηράκλειτος.
Στα χρόνια εκείνα συνέβη και το παρακάτω περιστατικό, το οποίο διεσώθη στην Ιστορία. Η Έφεσος καθημαγμένη από δημαγωγούς και τυράννους αποφάσισε να παραδώσει την εξουσία στον πλέον σοφό από τους πολίτες της, τον Ηράκλειτο, εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντάς τους: «ΑΞΙΟΝ ΕΦΕΣΙΟΙΣ ΗΒΗΔΟΝ ΑΠΑΓΞΑΣΘΑΙ ΠΑΣΙ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΑΝΗΒΟΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΚΑΤΑΛΙΠΕΙΝ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΕΡΜΟΔΩΡΟΝ ΑΝΔΡΑ ΕΩΥΤΩΝ ΟΝΗΙΣΤΟΝ ΕΞΕΒΑΛΟΝ ΦΑΝΤΕΣ, ΗΜΕΩΝ ΜΗΔΕ ΕΙΣ ΟΝΗΙΣΤΟΣ ΕΣΤΩ, ΕΙ ΔΕ ΜΗ, ΑΛΛΗ ΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤ’ ΑΛΛΩΝ»
Με απλά λόγια, τους είπε ότι δεν θέλει να κυβερνήσει μια πολιτεία διεφθαρμένων και μόνο με παιδιά θα ήταν αυτό δυνατόν και αφού πρώτα όλοι οι άλλοι απαγχονιστούν, τότε να κτίσει ένα νέο άστυ! Σχεδόν δυόμισι χιλιάδες χρόνια αργότερα όταν κυβερνήτης της ελεύθερης πλέον από την τουρκική σκλαβιά χώρας ήταν ο Καποδίστριας, ζητούσε από τους μεσολαβητές να ανταλλάσσουν τους Τούρκους αιχμαλώτους μόνον με παιδιά και μόνον με όσες γυναίκες ήταν σε ηλικία να κάνουν παιδιά! Είχε δει και αυτός πολλά…
Μήπως αλήθεια ζούμε μέσα σε μία εποχή, όπου η διαφθορά, η αναξιότητα έχουν αφήσει στίγματα ανεξίτηλα σαν ανεμοβλογιά μέσα στην ίδια την ψυχή του Έλληνα και χρειάζεται κυριολεκτικά μία νέα πολιτεία; Με αυτές τις σκέψεις, σκέψεις οι οποίες ασφαλώς υπερβαίνουν τα θλιβερά και πεζά της εποχής μας ακούσαμε με θριαμβευτικό τρόπο για την νέα συγκυβέρνηση της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ, η οποία θα «σώσει» την χώρα!
«Γάμος μεταξύ δύο… ναυαγίων της ζωής»
«Σαράντα χρόνια «φούρναρης», πίστευα ότι τα έχω δει όλα. Φευ, έπεσα έξω. Όχι μόνον δεν τα είχα δει όλα, αλλά έμελλε να δω και έναν γάμο παράταιρο – αυτόν μεταξύ δύο… ναυαγίων της ζωής, της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ».
Το πλέον αστείο της υποθέσεως είναι ότι στο φύλλο των ΝΕΩΝ της ίδιας ημέρας στο άρθρο του με τον τίτλο «ΚΡΙΜΑ» ο κ. Ι.Κ. Πρετεντέρης, καταγγέλλοντας την αποχώρηση Κουβέλη έγραφε: «ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ. Διότι ήταν η πρώτη αυθεντική και σοβαρή προσπάθεια ενός τμήματος της ελληνικής Αριστεράς να βαπτιστεί στην δεξαμενή της κυβερνητικής ευθύνης και της διαχειριστικής αποτελεσματικότητας. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, να διαβεί τον Ρουβικώνα, που διαχωρίζει την πολιτική των πεποιθήσεων από την πολιτική των περιστάσεων...».
Η τελευταία πρόταση του Ι.Κ. Πρετεντέρη είναι «όλα τα λεφτά», κατά το κοινώς λεγόμενον. Άλλο για αυτόν «η πολιτική των πεποιθήσεων» και άλλο «η πολιτική των περιστάσεων», που σημαίνει ότι ανάλογα με τις περιστάσεις αφήνουμε τις πεποιθήσεις μας, την πίστη μας, την ιδεολογία μας στην άκρη! Όταν ο αριβισμός, λοιπόν, με τόσο κυνικό τρόπο ανακηρύσσεται σε ιδεολογία τι να πει κανείς για την Έφεσο των ημερών μας; Για το γραικυλιστάν του 2013;
«Ποια χώρα θα σώσουν…»
Ποια χώρα θα σώσουν επιτέλους και ποιοι; Μια χώρα που σαπίζει καθημερινά χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό, χωρίς όραμα, έτσι όπως την κατάντησαν; Μια χώρα, όπου τα Ελληνόπουλα είναι όλο και λιγότερα στα σχολεία με τον δημογραφικό μαρασμό που έφερε ο καταναλωτισμός και η ψεύτικη ευημερία τους; Ποια χώρα; Μια χώρα στην οποία εδώ και μήνες μια συμμορία αλλοδαπών κακοποιών, δολοφονεί από χωρίου εις χωρίον; Και ποιοι θα την σώσουν; Αυτοί που την οδήγησαν στο σημείο αυτό;
Όμως, η συνεργασία της Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ έχει και μία άλλη πολύ σημαντική, πολύ ουσιώδη σημειολογική θα έλεγα έννοια. Είναι το τελευταίο χαρτί ενός καθεστώτος που ψυχορραγεί, του ένοχου καθεστώτος της λεγόμενης μεταπολιτεύσεως.
Καθόλου τυχαίο ότι αυτοί οι δύο που συγκυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία 39 χρόνια έδωσαν τα χέρια, όντας όμως πλέον ναυάγια δεν πρόκειται να πάνε πουθενά και εάν το ΠΑΣΟΚ ευρίσκεται κυριολεκτικά στον πάτο, μοιραίο είναι με την συνεργασία του με την ΝΔ να παρασύρει και το μισοβυθισμένο σαπιοκάραβο της ΝΔ στον πάτο! Μας λένε ότι όλα τα κάνουν για να… σώσουν την χώρα. Όμως, ποιος άλλος, από αυτούς που κυβερνούσαν οδήγησε το δημόσιο χρέος από 8,7 δις ευρώ, που ήταν το 1980, στα 368 δις ευρώ στα 2011; Αυτοί θα μας σώσουν; Αυτοί, που μας χρεωκόπησαν και όχι μόνον οικονομικά, αλλά ηθικά, εθνικά και πολιτικά;
Η θεωρία της λαϊκής εξέγερσης
Εις ό,τι δε αφορά το εξωτερικό χρέος της χώρας, χρεωκοπία είχαμε και το 1893 όταν την χώρα κυβερνούσε κοινοβουλευτικά ο Τρικούπης και το 1932 με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Καμμία αντίδραση δεν υπήρξε, όμως, απέναντι στους ξένους τοκογλύφους. Μόνο το 1938 όταν την χώρα κυβερνούσε ο Ιωάννης Μεταξάς, προσέφυγε η χώρα στο διεθνές δικαστήριο και δικαιώθηκε, αφού έγινε αποδεκτό το επιχείρημά μας ότι «δεν μπορεί η Ελλάς να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ίδια επιβίωση του λαού της και η λειτουργία του κράτους».
Υπάρχει τρόπος, λοιπόν, να πολεμηθεί το μνημόνιο. Απλά πρέπει να βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας μια εξουσία που δεν θα οφείλει την ύπαρξή της στους ξένους!
Ας επανέλθουμε στο σήμερα. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής. Η συγκυβέρνηση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ είναι το σημάδι του τέλους μιας ολόκληρης εποχής! Μία συγκυβέρνηση, που ας μη έχουν το θράσος κάποιοι να πουν ότι είναι προϊόν μιας «εθνικής συμφιλίωσης», γιατί δεν είναι αυτό, είναι απλά η παραδοχή της συνενοχής.
Σε ένα κόσμο που τελειώνει, λοιπόν, ανάμεσα σε ερείπια, ερείπια ψυχών, μέσα σε έναν κόσμο που συνταράσσεται συθέμελα και οι άνεμοι του πολέμου λυσσομανούν στην περιοχή μας, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν πρόκειται να αναλωθεί σε έναν φθηνό λαϊκισμό ότι όλα μπορούν να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη. Έσπειραν ανέμους, αυτοί που κυβέρνησαν την χώρα και σήμερα θερίζουμε θύελλες και αυτό που προέχει είναι να παραμείνουμε όρθιοι για να υπάρχει ελπίδα για το μέλλον.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ το μόνον που σας υπόσχεται είναι ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις θέσεις τις ούτε ένα χιλιοστό. Ότι θα δώσει την μάχη μέχρι το τέλος για την Ελλάδα, που πρέπει να ζήσει και θα ζήσει ενάντια στην θέληση αυτών που ποθούν την καταστροφή της και των ενταύθα υποτακτικών τους, που παρακολουθούν αδιάφοροι την καταστροφή που έρχεται.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
