Ο άνθρωπος αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της Φύσεως, δεν είναι ποτέ δυνατόν να υπερβεί την ίδια του τη φύση. Δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει «ελευθερία» μεγαλύτερη πέρα εκείνων των ορίων που έχει καθορίσει ο Φυσικός Νόμος και η Φυσική Τάξη.
Γεγονός το οποίο έχει αποδειχθεί αλλεπάλληλα, καθώς όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση, μοιραία κατέληξαν στην αποτυχία. Είτε αυτό συμβαίνει σκοπίμως γιατί κάποιοι απεργάζονται την ολική καταστροφή της αρμονικής σχέσης Ανθρώπου – Φύσεως και κατ’ επέκταση της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, είτε γιατί ο ανυπέρβλητος εγωισμός κάποιων άλλων τους επιτρέπει να αποδίδουν στους εαυτούς τους παντοδύναμες ιδιότητες, δημιουργώντας την ακατανίκητη επιθυμία να κυριαρχήσουν επί οτιδήποτε υλικού ή άυλου σε αυτό τον κόσμο, η κατάληξη είναι πάντοτε η ίδια, καθώς τα πάντα διέπονται από μια κίνηση νομοτελειακή στη βάση της.
Στην Ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού θεμελιώδη θέση κατέχουν οι αξίες της στρατιωτικής πειθαρχίας και της τάξης. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που διερωτώνται πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να ισοδυναμεί με ελευθερία, κατευθύνοντας ταυτόχρονα τον φορέα της Ιδέας προς αυτό το μέγιστο αγαθό. Στην περίπτωση αυτή τα γεγονότα αντιμετωπίζονται υπό μια στενή, επίπεδη και περιορισμένη θεώρηση, δίχως να διερευνάται η ουσία πίσω από το φαινομενικό, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι μεθοδευμένα διαποτισμένο με πολύ προπαγάνδα. Με αυτόν τον τρόπο, η πραγματική ουσία, η κοσμική αλήθεια που εμπεριέχεται στις αξίες αυτές δεν γίνεται αντιληπτή.
Όταν οι νόμοι της πολιτείας είναι εναρμονισμένοι με τον φυσικό νόμο και όταν η πολιτεία αυτή διέπεται από την φυσική τάξη, δίχως την παρεμβολή κατασκευασμένων από ανθρώπους «αντιφυσικών νόμων» οι οποίοι περιορίζουν την ανθρώπινη ελευθερία, και όταν οτιδήποτε χαοτικό καταφέρνει να μειωθεί στο ελάχιστο, τότε είναι που ο άνθρωπος βιώνει τη μέγιστη κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Υπό αυτή την έννοια, όταν οι σοφοί μας πρόγονοι διακήρυτταν την αρχή της πειθαρχίας στη θέληση του ενός, αυτό ακριβώς εννοούσαν. Αναφερόντουσαν πρωτίστως στην πειθαρχία στον Κοσμικό Νόμο, ο οποίος υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη υποκειμενική γνώμη. Η πολιτεία που δομείται βάσει αυτών των αρχών είναι ιεραρχημένη και στην κορυφή της βρίσκονται εκείνοι που μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα από του άλλους το Κοσμικό Πνεύμα και τους νόμους του, να αποτελέσουν με τον τρόπο ζωής τους ζωντανά πρότυπα της έκφρασης του στο ανθρώπινο πεδίο, αγωνιζόμενοι βάσει αυτών των κριτηρίων για το όφελος της κοινότητας της Φυλής και του Αίματος. Ως φυσικό επακόλουθο, η κοινότητα πειθαρχεί στην κατεύθυνση που δίνεται από τους αρίστους και πρωτίστως από τον Αρχηγό – Οδηγό της, ο οποίος αντιπροσωπεύει την ενότητα και το πνεύμα ολόκληρης της φυλετικής κοινότητας.
Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται τα μέλη της κοινότητας να πειθαρχούν και να υποδουλώνονται σε υποκειμενικές γνώμες, παράλογες δοξασίες και αντιφυσικές απαιτήσεις, κατορθώνοντας έτσι να εναρμονίζονται με τον φυσικό νόμο. Αυτή είναι και η μοναδική οδός κατά την οποία ο Άνθρωπος μπορεί να θριαμβεύσει, μεταθέτοντας την ύπαρξη του σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Σε όσα πολιτικά συστήματα είναι αποκομμένα από την Φυσική Αρχή, ο άνθρωπος καλείται να πειθαρχήσει στη λογική αρρωστημένων θελήσεων, επιθυμιών και διαταγών, κάποιων ανθρώπινων «εγώ», που με κάποιον μη αξιοκρατικό τρόπο απόκτησαν την δύναμη να επιβάλλουν την παθολογία τους στους υπολοίπους. Στη «δημοκρατία» ο άνθρωπος είναι υποταγμένος στη συνισταμένη «γνωμών», ατόμων που υποκινούνται από ατομικά, ιδιοτελή, συμφέρονται και προβάλλουν την μαζοποίηση ως κάτι το υγιές. Στον μπολσεβικισμό είναι υποταγμένος στον εθνομηδενισμό και στο ξερίζωμα της ταυτότητας του. Στην αναρχία υποτάσσεται σε μια κίνηση άναρχη, εκ φύσεως αντιφυσική, στη συμπεριφορά των μαζών και στην όποια, αμφιβόλου ηθικής, επιθυμία καθενός, ενώ στον καπιταλισμό υποτάσσεται στους νόμους του κέρδους, ευτελίζοντας την ύπαρξη του σε οικονομικό υποχείριο.
Για αυτό ακριβώς το λόγο, η Λαϊκή Εθνοφυλετική Κοινότητα είναι η πιο ελεύθερη κοινωνία που μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος. Και αν για κάποιους οι άριστοι αποτιμούνται ως μια ισχνή μειονότητα, είναι εντούτοις οι καταλληλότεροι και ικανότεροι να οδηγήσουν την Φυλή στο μέγιστο προορισμό της. Άλλωστε, ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η φράση του μέγα φιλοσόφου Ηράκλειτου: «Ένας άνθρωπος για εμένα ισοδυναμεί με χιλιάδες, εάν είναι άριστος».
Αντεπίθεση
