Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (μια διαδικασία που απαιτεί την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας), νομοτελειακά οδηγεί σε συγκρούσεις.
Οι υπέρμαχοι της ’’ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης’’ θεωρούν πως ο εθνικισμός προκαλεί πολέμους, και πως μια ενωμένη Ευρώπη θα φέρει την ειρήνη, κάτι που αποτελεί έναν ευγενή στόχο, και αποζημιώνει επαρκώς την οποιαδήποτε απώλεια εθνικής κυριαρχίας και διαφάνειας, για χάρη… των Βρυξελλών. Αυτή όμως η άποψη πάσχει από εγγενή σφάλματα.
Ο εθνικισμός δεν οδηγεί σε πόλεμο. Οι προσπάθειες να ’’φτιαχτούν’’ ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες είναι αυτές που οδηγούν σε πόλεμο. Η απόπειρα χαλιναγώγησης της θέλησης των Ελλήνων αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών είναι που οδηγεί σε πόλεμο. Εν ολίγοις, η ’’ευρωπαϊκή ολοκλήρωση’’ τύπου Βρυξελλών θα οδηγήσει την Ευρώπη σε πόλεμο.
Ο Ιταλικός φασισμός και ο Γερμανικός ναζισμός ήθελαν την δημιουργία μιας ενιαίας Ευρώπης. Από το 1933, ο Μουσολίνι διακήρυττε πως, η Ευρώπη θα μπορέσει και πάλι να ασκήσει την ισχύ της στον πλανήτη, αν μπορούσε να ενωθεί πολιτικά. Ο Νορβηγός Vidkun Quisling (Κουϊσλινγκ), επέμενε πως θα έπρεπε να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που δεν θα χαράμιζε το αίμα της σε συγκρούσεις, αλλά θα ήταν ενωμένη. Τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να είναι ενωμένα, όπως τα μέλη μιας μεγάλης οικογένειας.
Ο Ελληνικός και κατ' επέκταση ο Ευρωπαϊκός εθνικισμός δεν είναι η έκφραση του ρατσισμού όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν οι διεθνείς σιωνιστές. Αντιθέτως, η φυλή διαπερνά τα εθνικά σύνορα, και οι φυλετικές θεωρίες είναι εξ ορισμού διεθνή, και όχι εθνικά δόγματα. Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, θα δούμε πως ο ιμπεριαλισμός, και όχι ο εθνικισμός, ήταν αυτός που προκάλεσε τους πολέμους. Για παράδειγμα, ο Ναπολέων ήθελε μια ενωμένη Ευρώπη για το καλό της. Ήθελε ενιαία νομοθεσία, ένα ευρωπαϊκό δικαστήριο, ενιαίο νόμισμα, κοινά μέτρα και σταθμά, κλπ. Αν γινόντουσαν όλα αυτά, ο Ναπολέων πίστευε πως σύντομα η Ευρώπη θα μετεξελίσσονταν σε ένα ενιαίο και ενωμένο έθνος.
Η άποψη ότι ο εθνικισμός οδηγεί σε πόλεμο, ενώ η ενοποίηση φέρνει την ειρήνη, είναι λάθος. Και να μη ξεχνάμε πως η Ευρώπη δεν είχε ειρήνη τα τελευταία 50 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα, τα ευρωπαϊκά κράτη ήταν σε σύγκρουση με την ΕΣΣΔ, η οποία εξέφραζε άλλη μια αντί- εθνικιστική φιλοσοφία, τον κομμουνισμό. Όπως γράφει το κομμουνιστικό μανιφέστο: Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πατρίδα!
Όπως είναι αναμενόμενο, η σημερινή απόπειρα πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης, γεννά εντάσεις. Το πολιτικό σκηνικό της κάθε χώρας έχει πλέον εμπλουτιστεί από την ανάδυση όλο και πιο ισχυρών κομμάτων, που αντιτίθενται στην παρούσα τάξη. Στην Β. Ευρώπη κυριαρχεί η έλλειψη εμπιστοσύνης για τον Νότο. Και το αντίστροφο. Δεν φταίει όμως ο εθνικισμός για αυτό, αλλά το σιωνιστικό ’’ευρωπαϊκό όραμα’’, που εντείνει τις συγκρούσεις. Για αυτό και θα πρέπει να επιδιωχθεί μια άλλη Ευρώπη, ριζικά διαφορετική απ αυτήν της σημερινής ΕΕ.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια Ευρώπη αποτελούμενη από έθνη κράτη, που δεν θα φοβάται τις εθνικές διαφοροποιήσεις, και που θα επιδιώκει την συνεργασία μεταξύ των χωρών. Θα πρέπει να επανέλθει η εξουσία των κρατών στα εδάφη τους, έτσι ώστε αυτά από μόνα τους να αποφασίζουν τι θα πρέπει να ισχύει εντός των συνόρων τους. Για το γενικότερο οικονομικό καλό, η χορήγηση βίζας θα πρέπει να διέπεται από αυστηρούς κανόνες, που θα επιτρέπουν τον εθνικό έλεγχο της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας.
Ο εθνικισμός, όχι μόνο δεν προκαλεί συγκρούσεις, αλλά καθιστά δυνατή την επιβίωση και ευημερία της Ευρώπης και των πολιτών της. Ο έντεχνα δημιουργημένος και παράλογος φόβος του εθνικισμού, μπορεί στο τέλος να μας οδηγήσει σε ένα καταπιεστικό αυτοκρατορικό καθεστώς σιωνιστών των Βρυξελλών.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να σταματήσουμε την τρέχουσα πορεία, και να επαναφέρουμε το έθνος κράτος, για την Ευρώπη που οραματιζόμαστε, για εμάς και για το μέλλον των παιδιών μας !
ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ 67
