Προαιώνιοι πόθοι του μικρασιατικού αλύτρωτου Ελληνισμού , βγαίνουν από τα κατάβαθα των ψυχών..Η άφιξη του υπερωκεάνιου Πατρίς, μοιάζει με όνειρο..Τα λεπτά περνούν με ανείπωτη αγωνία. Όταν στο βάθος του ορίζοντα , αχνοφαίνεται επιτέλους μια μαύρη στήλη καπνού από τα φουγάρα του πλοίου, οι ζητωκραυγές γίνονται ουρανομήκεις !!! Όλοι αγκαλιάζονται και κλαίνε σαν μωρά παιδιά . Η σιλουέτα του πλοίου που όλο και πλησιάζει , φαίνεται πια καθαρά, οι καρδιές πάνε να σπάσουν !!!
Ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος ντυμένος με την πιο επίσημη αρχιερατική του ενδυμασία καθώς και οι προύχοντες με το σύνολο του κλήρου της πόλης, αναμένουν κι αυτοί με δάκρυα στα μάτια την πιο μεγάλη στιγμή..Με την συνοδεία αντιτορπιλικών των ξένων στόλων , το Πατρίς κάνει τις απαραίτητες μανούβρες και επιτέλους ρίχνει τις άγκυρες του….Από την τεράστια σκάλα, κατεβαίνει πρώτος απ όλους ο Συνταγματάρχης Ζαφειρίου, ο διοικητής του θρυλικού 1/38 Συντάγματος Ευζώνων, ο οποίος με δυσκολία κρύβει κι αυτός τα δάκρυα από τα μάτια του..Σ αυτόν έλαχε η ύψιστη τιμή , να είναι ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης που θα πατήσει τα Άγια χώματα της Ιωνικής γης, σαν Ελευθερωτής. Δίπλα του ο στρατιωτικός ιερέας του Συντάγματος, το ίδιο συγκινημένος και πιο πίσω η καθαγιασμένη σημαία του Συντάγματος σε τόσα και τόσα πεδία μαχών..Ο Συνταγματάρχης σκύβει ευλαβικά , γονατίζει και φιλάει το χώμα, ενώ γύρω του επικρατεί πραγματικό πανδαιμόνιο …Ο Χρυσόστομος Σμύρνης , συνοδευόμενος από ολόκληρο τον κλήρο της πόλης, ψάλλει το –Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου…-μέσα σε στιγμές απόλυτης συγκίνησης και κατάνυξης…Οι στιγμές είναι μοναδικές…
Σταδιακά και με απόλυτη τάξη, τα τάγματα των Ευζώνων κατεβαίνουν στην προβλήτα και γίνονται αντικείμενα λατρείας..Οι σκληροτράχηλοι Θεσσαλοί του 1/38, αυτοί που δεν δείλιασαν ποτέ στα πεδία των μαχών, αυτοί που με την ανδρεία τους έδωσαν στην 1η Μεραρχία, στην οποία το Σύνταγμα τους ανήκε οργανικά, το προσωνύμιο Σιδηρά Μεραρχία, νοιώθουν ρίγη και τα γόνατα τους να τρέμουν…Η λατρεία των αδερφών της Σμύρνης είναι κάτι που δεν έχουν ζήσει ποτέ στην ζωή τους ως τα τώρα..Κλαίνε και αυτοί σαν μωρά παιδιά..Μια άλλη Ελλάδα απλώνεται μπροστά στα μάτια τους, χιλιάδες γαλανόλευκες να ανεμίζουν, πανέμορφες κοπέλες να τους ραίνουν με λουλούδια, γέροντες που γονατιστοί σταυροκοπιούνται ευχαριστώντας τον Θεό που τους αξίωσε να ζήσουν τέτοιες στιγμές..
Τρελοί κι αλλόφρονες οι Σμυρνιοί τρέχουν στο κοιμητήριο της πόλης κι αγκαλιάζουν τα μνήματα…-Σήκω πατέρα, !!! Σήκω !!! Είναι εδώ , ήρθαν !!!!!
Τρελοί κι αλλόφρονες οι Σμυρνιοί τρέχουν στο κοιμητήριο της πόλης κι αγκαλιάζουν τα μνήματα…-Σήκω πατέρα, !!! Σήκω !!! Είναι εδώ , ήρθαν !!!!!
Ο Ζαφειρίου όμως είναι ένας σκληρός στρατιώτης..Πνίγει τα συναισθήματα και την συγκίνησή του..Μερικές ξερές αυστηρές διαταγές ακούγονται, και το πειθαρχημένο Σύνταγμά του εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές του ηγήτορα..Παρατάσσεται , ξεδιπλώνει τις σημαίες, και ετοιμάζεται να παρελάσει στην κεντρική προκυμαία της Σμύρνης…Μετά τα απαραίτητα καλωσορίσματα και τους λόγους του μητροπολίτη και του Συνταγματάρχη, η παρέλαση ξεκινάει….Ο ενθουσιασμός , οι ζητωκραυγές, η έκσταση των στιγμών , δεν περιγράφονται…Οι μαρτυρίες όσων τις έζησαν , συμφωνούν ότι επρόκειτο για ντελίριο, για ομαδική παράκρουση χαράς !!!
Του συντάγματος προηγείται η πολεμική σημαία του , στα χέρια ενός λεβέντη Εύζωνα , ανάμεσα σε παραστάτες…Το τσαρούχι που κτυπάει ρυθμικά το πλακόστρωτο της προκυμαίας , είναι ο γλυκύτερος ήχος στα αυτιά των Σμυρνιών…Ακολουθεί το 1ο Τάγμα με διοικητή τον Ταγματάρχη Τζαβέλα , παρατεταγμένο σε τετράδες….Μέσα στην γενικευμένη χαρά όμως, δεν αργεί να γίνει το κακό..Μόλις φτάνουν έξω από το κτίριο της Καραντίνας, πυκνοί πυροβολισμοί πέφτουν πάνω στους προπορευόμενους Εύζωνες , από Τούρκους που είχαν αποφυλακιστεί και εξοπλιστεί από τους Ιταλούς συμμάχους, που υποτίθεται πως είχαν την ευθύνη των φυλακών…Ο σημαιοφόρος Εύζωνας καθώς και ο ένας από τους παραστάτες , πέφτουν ακαριαία νεκροί και πολλοί τραυματίζονται…
Αυτό ήτανε….
Οι Θεσσαλοί έξαλλοι ορμούν μέσα στο κτίριο της Καραντίνας και ξεφωλιάζουν μέχρι ενός τους φονιάδες, στους οποίους ξεσπούν με μίσος και μανία …Σε λίγες ώρες έχουν τελειώσει τα πάντα, όμως το κλίμα είναι βαρύ….Ακόμα βαρύτερο το κάνει η στάση των Συμμάχων μας, οι οποίοι προσπαθούν να φορτώσουν το επεισόδιο στον Ελληνικό Στρατό, παραβλέποντας την άνανδρη και ύπουλη επίθεση των Τούρκων καθώς και την αλητεία της Ιταλικής πλευράς…
Όταν τα πνεύματα ηρεμούν , ο ύπατος αρμοστής της Ελλάδας στην Σμύρνη, Αριστείδης Στεργιάδης, θέλοντας να επιδείξει πνεύμα ισονομίας και ίσης μεταχείρισης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στην πόλη, διατάζει ανακρίσεις , στις οποίες …ένοχοι τελικά βρίσκονται δυο Εύζωνες του 1/38 και οι οποίοι …εκτελούνται….Δυστυχώς ο άνθρωπος αυτός, ο ολετήρας του Ελληνισμού , ο έμπιστος του Βενιζέλου σημάδεψε όσο λίγοι το οικτρό τέλος του Μικρασιατικού Ελληνισμού…Οι Τουρκικές Αρχές εγείρουν αξιώσεις και κάνουν διαβήματα διαμαρτυρίας προς τις ξένες δυνάμεις, ισχυριζόμενες ότι για τα επεισόδια στα οποία έχασαν τις ζωές τους γύρω στους 75 Τούρκοι, υπεύθυνοι αποκλειστικά και μόνο ήταν οι Έλληνες…Δυστυχώς , οι εφιάλτες και οι προδότες δεν έλλειψαν ποτέ από κανέναν αγώνα του Ελληνισμού...
Αυτές ήταν οι πρώτες στιγμές του Στρατού μας στην Σμύρνη…Σταδιακά καταφθάνουν και άλλες μονάδες οι οποίες αναπτύσσονται και καταλαμβάνουν τα περίχωρα και την ενδοχώρα της Σμυρνης, αναπτυσσόμενες αμυντικά..Ο Άγγλος στρατηγός και διοικητής Μιλν, χαράζει επί χάρτου μια νοητή κυκλική γραμμή γύρω από την πόλη, την οποία ονομάζει γραμμή Μιλν, και ορίζει πως θα είναι το υπέρτατο όριο προώθησης και επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού. Απαγορεύεται οποιαδήποτε άλλη διείσδυση ή καταδίωξη πέραν αυτής της γραμμής..Αυτά ήταν τα αποτελέσματα της πολιτικής Στεργιαάδη, τα οποία αποθρασύνουν τελείως τους Τούρκους εθνικιστές και τσέτες οι οποίοι δεν μπορούν ποτέ να χωνέψουν ότι οι πριν 100 χρόνια ραγιάδες τους, βρίσκονται στην πατρίδα τους ως νικητές και κατ αυτούς , κατακτητές…
Στο διάστημα των επομένων μηνών, συμβαίνουν πάμπολλα περιστατικά , αιματηρά και βίαια, με θύματα τις περισσότερες φορές Έλληνες στρατιώτες και πολίτες, οι οποίοι κατακρεουργούνται, πεταλώνονται, σφάζονται σε ενέδρες περιμετρικά της καταραμένης γραμμής Μιλν, την οποία οι Τούρκοι χρησιμοποιούν σαν εφαλτήριο και κρησφύγετο των άτακτων συμμοριών τους, εφόσον γνωρίζουν καλα την αδυναμία του στρατού μας να τους καταδιώξει, πέρα από εκεί…
Στο διάστημα των επομένων μηνών, συμβαίνουν πάμπολλα περιστατικά , αιματηρά και βίαια, με θύματα τις περισσότερες φορές Έλληνες στρατιώτες και πολίτες, οι οποίοι κατακρεουργούνται, πεταλώνονται, σφάζονται σε ενέδρες περιμετρικά της καταραμένης γραμμής Μιλν, την οποία οι Τούρκοι χρησιμοποιούν σαν εφαλτήριο και κρησφύγετο των άτακτων συμμοριών τους, εφόσον γνωρίζουν καλα την αδυναμία του στρατού μας να τους καταδιώξει, πέρα από εκεί…
Σε μια τέτοια περίπτωση, στις 20 Ιουνίου του 1919, η Τούρκικη αγριότητα ξεπερνά κάθε προηγούμενο, όταν στην πόλη του Αϊδινίου επιτίθενται στο τάγμα του Ταγματάρχη Σχοινά, το οποίο είναι καταυλισμένο μέσα στην πόλη…Μετά από αιματηρή μάχη με πολλαπλάσια δύναμη άτακτων τσετών , ο Σχοινάς αναγκάζεται να υποχωρήσει από την πόλη μαχόμενος, προκειμένου να αποφύγει την ολοκληρωτική εξόντωση του τάγματος…Μόνοι υπερασπιστές της πόλης, μενουν οι θρυλικοί πρόσκοποι, με αρχηγό τον Μίνωα Βεϊνόγλου, αμούστακα παλληκαράκια 16, 17 και 18 χρονών , όλοι κάτοικοι του Αϊδινίου, οι οποίοι πέφτουν σαν ήρωες. Οι 40 περίπου πρόσκοποι που συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι, ανάμεσα τους και ο Βεϊνόγλου , οδηγούνται στην όχθη του ποταμού Εύδωνα και κυριολεκτικά κατακρεουργούνται και διαμελίζονται από τους αντίστοιχους πεσκίρ-τσογλάν, τους τούρκους προσκόπους, που έχουν για αρχηγό τον Μεντερ Ές, τον κατοπινό πρωθυπουργό της Τουρκίας…
Τα θύματα του Ελληνικού πληθυσμού της πόλης, ξεπερνούν τα 4.000 …Όλη η πόλη καίγεται , απ άκρου σ άκρο…Τέτοιο έγκλημα δεν μπορούσε να μείνει ατιμώρητο…Το 3ο Σύνταγμα πεζικού του Συνταγματάρχη Κονδύλη επιβιβάζεται σιδηροδρομικώς στο Οδεμήσιο , γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την απαγόρευση της γραμμής Μιλν και σαν εκδικητικός τυφώνας πέφτει πάνω στις συμμορίες των άτακτων τσετών τους οποίους εξαφανίζει με την ξιφολόγχη μέχρι ενός…
Τα θύματα του Ελληνικού πληθυσμού της πόλης, ξεπερνούν τα 4.000 …Όλη η πόλη καίγεται , απ άκρου σ άκρο…Τέτοιο έγκλημα δεν μπορούσε να μείνει ατιμώρητο…Το 3ο Σύνταγμα πεζικού του Συνταγματάρχη Κονδύλη επιβιβάζεται σιδηροδρομικώς στο Οδεμήσιο , γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την απαγόρευση της γραμμής Μιλν και σαν εκδικητικός τυφώνας πέφτει πάνω στις συμμορίες των άτακτων τσετών τους οποίους εξαφανίζει με την ξιφολόγχη μέχρι ενός…
Ο Βενιζέλος που βλέπει τις απώλειες να αυξάνονται σημαντικά και τον στρατό να βράζει από θυμό και μίσος για τις συνεχείς ύπουλες επιθέσεις των άτακτων του Κεμάλ, πιέζει σε διπλωματικό επίπεδο τους Σύμμαχους για άρση της απαγόρευσης της διαταγής του Άγγλου Μιλν…Όταν τελικά το κατορθώνει, η επίθεση σε όλα τα μέτωπα του Ελληνικού Στρατού είναι κάτι το πρωτοφανές...Μια σαρωτική θύελλα που διαλύει τα πάντα στο πέρασμα της, απελευθερώνοντας την μια ελληνική πόλη μετά την άλλη...Κανείς δεν θέλει να μείνει πίσω..Μάγειρες, νοσοκόμοι, ημιονηγοί, βοηθητικοί όλοι θέλουν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή…Οι Τούρκοι έντρομοι υποχωρούν παντού, τρέχουν να ξεφύγουν από το Ελληνικό ιππικό που τους καταδιώκει και κόβει σαν στάχυα τα κεφάλια τους... Η επίθεση γίνεται ασυγκράτητη, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την λαίλαπα που ζητά εκδίκηση για τόσα ύπουλα εγκλήματα...Οι πόλεις γίνονται έπαθλα και αιτία άμιλλας μεταξύ των Ελληνικών μονάδων, οι οποίες παραβγαίνουν στην ταχύτητα και στην ανδρεία στην μάχη…
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Στρατηγού Ιωάννου, ενός άφοβου μέχρι παραφροσύνης, Διοικητή , ο οποίος σε μια καταδίωξη προς την Πάνορμο διατάζει το Στρατηγείο να τεθεί επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής για δυο λόγους…Πρώτον , για να μην τους ταλαιπωρεί η σκόνη των προπορευόμενων τμημάτων ( !!!!!!!!!!) και δεύτερον για να μην μπει πρώτος στην Πάνορμο ο Πλαστήρας με το άλλο θρυλικό 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων ( !!!!!!!), ο οποίος επιτίθεται από άλλη κατεύθυνση, λες και ο Πλαστήρας δεν ήταν μέρος του Ελληνικού Στρατού !!!!! Αυτός ήταν ο Ελληνικός Στρατός…Μέσα σε ένα μεθύσι, σάρωσε σε τεράστια ακτίνα τους άτακτους και τον υποτυπώδη στρατό του Κεμάλ, ο οποίος τρέκλιζε και έχανε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει και την εσωτερική αμφισβήτηση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης αλλά και των πιστών στον Σουλτάνο.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Στρατηγού Ιωάννου, ενός άφοβου μέχρι παραφροσύνης, Διοικητή , ο οποίος σε μια καταδίωξη προς την Πάνορμο διατάζει το Στρατηγείο να τεθεί επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής για δυο λόγους…Πρώτον , για να μην τους ταλαιπωρεί η σκόνη των προπορευόμενων τμημάτων ( !!!!!!!!!!) και δεύτερον για να μην μπει πρώτος στην Πάνορμο ο Πλαστήρας με το άλλο θρυλικό 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων ( !!!!!!!), ο οποίος επιτίθεται από άλλη κατεύθυνση, λες και ο Πλαστήρας δεν ήταν μέρος του Ελληνικού Στρατού !!!!! Αυτός ήταν ο Ελληνικός Στρατός…Μέσα σε ένα μεθύσι, σάρωσε σε τεράστια ακτίνα τους άτακτους και τον υποτυπώδη στρατό του Κεμάλ, ο οποίος τρέκλιζε και έχανε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσει και την εσωτερική αμφισβήτηση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης αλλά και των πιστών στον Σουλτάνο.
Τέλος 1ου μέρους
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠ.
