Γράφει ο Αντίοχος
Την…
αγιογραφία του Φλωράκη κάνουν αυτές τις μέρες τα αριστερά –και όχι μόνον
ΜΜΕ- λόγω της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από το θάνατό του. Ωστόσο, στα…
ηρωικά βιογραφικά του, υπάρχουν κάποια κενά, που γεννούν ερωτηματικά. Τα
οποία, όμως, αποφεύγουν να αποσαφηνίσουν οι… αγιογράφοι, ξεπερνώντας τα
στο τάκα-τάκα.
Γράφει για παράδειγμα η φυλλάδα των Ιών:
«Η χούντα των Συνταγματαρχών τον συνέλαβε και τον εξόρισε μέχρι και την άνοιξη του 1971.
Τον Ιούνη
του 1972, η 16η Ολομέλεια της Κ.Ε. τον εξέλεξε μέλος του Π.Γ. και τον
Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, η 17η Ολομέλεια τον εξέλεξε Πρώτο Γραμματέα
της Κ.Ε. του Κόμματος».
Ερώτημα 1ον:
Με ποια λογική η κυβέρνηση της 21ης Απριλίου απελευθέρωσε ένα...
κορυφαίο
στέλεχος του ΚΚΕ το 1971 και μάλιστα χωρίς την επίκληση κάποιας
δικαιολογίας (λόγοι υγείας κ.τ.λ.);
Ερώτημα 2ον:
Πως κατάφερε ο Χ. Φλωράκης να φύγει αεροπορικώς από την Ελλάδα για την
Σοβιετική Ένωση, που είχε τότε την έδρα του το ΚΚΕ, για να αναλάβει
Γραμματέας του ΚΚΕ;
Ιδού και η
πιθανότερη και λογικότερη απάντηση στα παραπάνω αμείλικτα ερωτήματα, που
σίγουρα συνδέονται μεταξύ τους: η Μόσχα αποφασίζει το 1971 να διορίσει
τον Χαρίλαο νέο Γ.Γ. του ΚΚΕ. Εν συνεχεία, μέσω της διπλωματικής οδού
–και δίνοντας τα κατάλληλα ανταλλάγματα- έρχεται σε συνεννόηση με το
καθεστώς των Αθηνών, το οποίο σε πρώτη φάση απελευθερώνει τον εκλεκτό
των Σοβιετικών και σε δεύτερη φάση του επιτρέπει να μεταβεί στη Μόσχα,
για να αναλάβει τα καθήκοντά του…
(ΥΓ): Φυσικά, δεν περιμένω καμιά απάντηση από τους αγιογράφους… Τι να μας πουν άλλωστε;
