Ένας από τους εκατοντάδες απατεώνες της πολιτικής σπείρας που λεηλάτησε τα κρατικά ταμεία και την Εθνικολαϊκή μας περιουσία που σχηματίσθηκε από το υστέρημα και τη μεταπολεμική υπερφορολόγηση του Έλληνα πολίτη και του Ελληνικού λαού συνολικά δικάζεται
αυτές τις ημέρες ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στην υπόθεση διακίνησης παράνομου χρήματος από «μίζες» εξοπλιστικών προγραμμάτων. Φερόμενος της αντεθνικής και εγκληματικής αυτής πράξης ο πρώην υπουργός, εκ των ηγετών του σοσιαλιστικού κόμματος με την επωνυμία ΠΑΣΟΚ, ο Απόστολος ή γνωστότερος με το χαιδευτικό Ακης Τσοχατζόπουλος. Τον αποκαλούσαν και "ωραίο Μπρούμελ" και ήταν γνωστός για την χωρίς κριτήρια ωφελιμιστική αφοσίωσή του στον Αντρέα Παπανδρέου σε βαθμό που έγινε ανέκδοτο με τον εθνικό ολετήρα Αντρέα να ερωτά "τι ώρα είναι" και αυτός να απαντά: "Ο,τι ώρα θέλετε εσείς πρόεδρε!".
Στο εδώλιο θα καθίσουν, βάσει του βουλεύματος (υπ' αρ.545/2013) που εξέδωσε το Συμβούλιο Εφετών για τη μεγάλη υπόθεση πολιτικής διαφθοράς, τόσο ο πρώην υπουργός όσο και η νυν σύζυγός και πρώην ιδιαιτέρα του γραμματεύς Βίκυ Σταμάτη, η πρώην σύζυγός του Γκούντρουν Τσοχατζοπούλου, η κόρη του Αρετή Τσοχατζοπούλου, ο εξάδελφός του Νίκος Ζήγρας, ο αδελφός της Β. Σταμάτη, Παναγιώτης, η λογίστρια Ευφροσύνη Λαμπροπούλου, ο κατασκευαστής Αστέριος Οικονομίδης, ο επιχειρηματίας Γιώργος Σαχπατζίδης, ο πρώην γ.γ. Εξοπλισμών και «δεξί χέρι» του 'Ακη Τσοχατζόπουλου Γιάννης Σμπώκος, η δικηγόρος Ταλίτα Τσεκούρα, ο εκπρόσωπος της υπεράκτιας εταιρείας Morelia Οράτιος Μελάς, ο φερόμενος ως συνιδιοκτήτης της υπεράκτιας εταιρείας Torcaso Κων.Αντωνιάδης, ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης της υπεράκτιας εταιρείας Nobilis Ν.Γεωργουλάκης, ο φερόμενος ως συνιδιοκτήτης της Torcaso Π. Ζαχαριάδης, Σ. Χατζηνικολάου, Γ. Κωνσταντάτος, Φ. Αρβανίτης και Ν. Καρατζάς! Ολος αυτός ο γαλαξίας αστέρων διασπάθισης της Εθνικής μας περιουσίας βρίσκεται αντιμέτωπος με το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα κατ΄ επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση. Από τη μέγγενη του νόμου είναι πολλοί οι καταχραστές και απατεώνες που έχουν διαφύγει και νωπή είναι η εικόνα του πολιτικού "παχύδερμου" Βαγγέλη Βενιζέλου (Τούρκογλου για κάποιους) που αγωνίζεται να γλυτώσει από την απόχη της Νέμεσης... Τα αποτελέσματα αυτής της πραγματικότητας είναι η απόλυτη απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και η συνειδητοποίηση από τη λαϊκή πλειοψηφία πως ίσως όλοι είμαστε ίσως ίσοι έναντι του νόμου αλλά οι πολιτικοί είναι... περισσότερο ίσοι από εμάς τους υπόλοιπους απλούς πολίτες...
Σε αντίθεση όμως με ό,τι συμβαίνει σήμερα, ας δούμε κάοιες περιπώσεις από το παρελθόν όταν κάποιοι υπουργοί οδηγήθηκαν σε δίκη για χρηματισμό όπως στην υπόθεση των... «Σιμωνιακών». Τα «Σιμωνιακά» ήταν ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο που ξέσπασε στην Αθήνα του 1875 και που σχετιζόταν με τη δωροδοκία δύο υπουργών της κυβέρνησης Βούλγαρη και υποψήφιους μητροπολίτες. Εκείνη την περίοδο λοιπόν είχαν μείνει κενές οι μητροπόλεις της Μεσσηνίας, της Κεφαλληνίας και των Πατρών. Ο τότε υπουργός των Εκκλησιαστικών Ιωάννης Βαλασόπουλος μαζί με τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον γαμπρό του πρωθυπουργού Βασ.Νικολόπουλο δωροδοκήθηκαν από υποψήφιους μητροπολίτες με υψηλά χρηματικά ποσά αλλά και μετοχές,κοσμήματα,κλπ, προκειμένου να πιέσουν την Ιερά Σύνοδο να τους εκλέξει στις χηρεύουσες μητροπόλεις. Η υπόθεση αυτή ήρθε στο φως χάρη σε δημοσιεύματα της εφημερίδος ΣΚΡΙΠ αρχικά και ξέσπασε σκάνδαλο παρά τα διαδικαστικά προσκόμματα που παρουσίαζαν συστηματικά οι δήθεν αδιάφθοροι κατηγορούμενοι. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη που διαδέχθηκε εκείνη του Βούλγαρη, προχώρησε σε ανακρίσεις για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, ενώ μάλιστα ο Εμμανουήλ Ροΐδης με γλώσσα αιχμηρή που έσπαζε κόκκαλα έγραψε: «Αν ουδέν άλλο προκύψει όφελος εκ της ανακρίσεως περί των επισκοπικών, η νεοελληνική γλώσσα θέλει τουλάχιστον πλουτισθεί διά νέας λέξεως: εις τον μητροπολίτην δηλαδή θέλει προστεθεί και ο μιτροπωλητής».
Η Βουλή τελικά την 22α Δεκεμβρίου 1875 παρέπεμψε στο Υπουργοδικείο που αντιστοιχούσε στο σημερινό Ειδικό Δικαστήριο και με βάση το νέο τότε «νόμο περί ευθύνης υπουργών» τους δύο υπουργούς, μαζί με τους εκλεγέντες στο μεταξύ μητροπολίτες Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα Κομποθέκρα, Πατρών και Ηλείας Αβέρκιο Λαμπίρη και Μεσσηνίας Στέφανο Αργυριάδη. Ο Ι. Βαλασόπουλος παραπέμφθηκε με τις κατηγορίες της δωροδοκίας και της εκβίασης, ο Β. Νικολόπουλος με την κατηγορία της συναυτουργίας σε δωροδοκία και οι μητροπολίτες για σιμωνία. Οι υπουργοί μάλιστα είχαν προφυλακιστεί. Η δίκη άρχισε λοιπόν, ο δημόσιος κατήγορος Γρηγ.Μαυρομαράς, εκφώνησε ένα εξαιρετικά καυστικό λόγο καταδικάζοντας την υπουργική δωροδοκία και επικαλούμενος ρήση του Κικέρωνα είπε μεταξύ άλλων: «Ανόσιον και αισχρότατον είναι το έγκλημα της δωροδοκίας. Διότι τι άλλο είναι η εμπορεία του δημοσίου αξιώματος, η προδοσία του καθήκοντος και η προδοσία της κοινωνίας, ήτις ενεπιστεύθη εις τους Υπουργούς τα δημόσια καθήκοντα; Τι άλλο είναι ει μη παραγνώρισις της αποστολής του Υπουργού και διεφθαρμένη διδασκαλία διαφθείρουσα τας πολιτείας;». Όμως καυτηρίασε και την ανοχή των λαϊκών μαζών που παρέμεναν άλαλες και άπραγες μπροστά στη ληστεία που διέπρατταν όσοι είχαν αποστολή τη προστασία της δημόσιας περιουσίας και καταγγέλοντας φαινόμενα πολιτικής διαφθοράς έφερε σαν παράδειγμα τον αγγλικό και γαλλικό λαό: «Εν τω βίω των εθνών υπάρχουσιν εποχαί, καθ’ ας τα δημόσια ήθη παρουσιάζουσι την θλιβερωτέραν κατάστασιν. Άνθρωποι του δημοσίου διαφθείρουσι τα πολιτικά ήθη με την πλεονεξίαν των και τον αθέμιτον χρηματισμόν. Αλλά έθνη απειλούμενα υπό της διαφθοράς ταύτης ανέκυψαν επιδιώξαντα την τιμωρίαν όλων εκείνων, οίτινες είναι οι πατέρες της διαφθοράς ταύτης, των Υπουργών. Η Αγγλία διετέλει υπό την κατάστασιν αυτήν καθ’ όλον τον ΙΖ΄ αιώνα, η Γαλλία επίσης· αλλ’ ανδρωθείσα η Κοινή Γνώμη κατώρθωσε διά του Κοινοβουλίου να εισαγάγει εις δίκην απείρους Υπουργούς κατηγορουμένους επί εγκλήμασι δωροδοκίας»(εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, φύλλο της 15ης Νοεμβρίου 1907).
Το Δικαστήριο τη 31η Μαρτίου 1876 εξέδωσε τελικά την απόφασή του και βάσει αυτής ο κατηγορούμενος Ιωάννης Βαλασόπουλος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους και σε τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και υποχρεώθηκε «να καταθέσει τα δώρα που του είχαν δοθεί δηλαδή 56.200 δραχμές, ένα ζεύγος ενωτίων (=σκουλαρικιών) και μια χρυσή καρφίτσα στο εν Αθήναις ταμείο των πτωχών δηλαδή στο Πτωχοκομείο Αθηνών! Ο Βασίλειος Νικολόπουλος καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα μηνών και οι μητροπολίτες σε πρόστιμο διπλάσιο από το ποσό που ο καθένας τους είχε δώσει στο δωρολήπτη υπουργό, ενώ κάποιοι από τους μητροπολίτες παρέμειναν στη φυλακή μέχρι να καταβάλουν το ποσό, το οποίο καθόρισε το δικαστήριο και οι τρεις τέθηκαν αρχικά σε αργία και ακολούθως εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από τους μητροπολιτικούς θρόνους τους.Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Δημήτριος Ι. Βάλβης, που προήδρευε του Ειδικού Δικαστηρίου κι ενώ η δίκη είχε προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, εις επήκοον πρέσβεων ξένων κρατών που παρακολουθούσαν τη δίκη, είπε σε κάποια φάση της δικαστικής διαδικασίας: «Έπρεπε να αφαιρέσωμεν την πρόληψιν ότι η Ελλάς συγχωρεί να παραβιάζωνται οι νόμοι και ότι η Βουλή εξεπλήρωσε το καθήκον της, αφού επείσθη ότι οι κατηγορούμενοι παραβίασαν τους νόμους της πατρίδος».
Βέβαια στην Ελλάδα που κατά τον μεταξύ άλλων προδότη με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λωζάνης και θαψίματος της Κυπριακής Εθνοπροδοσίας "οι Πρωθυπουργοί δεν πάνε φυλακή", (Κωνσταντίνο Καραμανλή) τα λόγια αυτά φαίνονται παράταιρα. Άλλωστε ένας εσμός κατ΄επάγγελμα πολιτικών και στη πλειοψηφία τους ουδέποτε εργασθέντων φρόντισε γι΄αυτό στην Ελλάδα της κομματοκρατίας και της φαυλοκρατίας. Αλλωστε δεν ξεχνάμε τον χλευαστικό για τους επαγγελματίες πολιτικούς του Ροίδη: "Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, γνωρίζοντες ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.".
Μάκης Τουμάσης
