Ας επαναφέρουμε στη μνήμη μας αυτά τα λεγόμενα: «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Ευρωπαϊκής Συνθήκης. Τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη. Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από Αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και, πάντως, η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».
Ο Παπούλιας, ατάραχος και αδιαμαρτύρητα, άκουγε αυτές τις εξωφρενικές για την Εθνική Κυριαρχία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα απόψεις και δεν ψέλλισε κουβέντα! Επί δέκα ολόκληρα χρόνια υπέγραφε, δίχως τον παραμικρό δισταγμό και την ανάλογη αιδώ, νομοσχέδια που υπονόμευαν την Εθνική Κυριαρχία, τσάκιζαν τις κατακτήσεις των Ελλήνων εργαζομένων και οδήγησαν την Πατρίδα και τον Λαό στις σημερινές τραγικές συνθήκες.
Ο Παπούλιας έμεινε στην Ιστορία ως ο «Πρόεδρος του Μνημονίου», ο οποίος έκανε αβάντα στις άθλιες κυβερνητικές μεθοδεύσεις Παπανδρέου – Παπαδήμου – Σαμαρά, για την προέλαση της μνημονιακής κατοχής στη Χώρα. Στις «φιλοφρονήσεις» και τα «συγχαρητήρια» που άκουσε από αγανακτισμένους Έλληνες στις 28 Οκτωβρίου 2011, φρόντισε να εκτεθεί ακόμη περισσότερο τότε, με τις φτηνές δικαιολογίες που υποστήριξε περί «πατριωτισμού».
Τώρα, μπορεί να απολαύσει τα γεράματά του, γνωρίζοντας ότι δεν θα λείψει σχεδόν σε κανέναν Έλληνα. Τα μόνα πράγματα που θα θυμίζουν το όνομα Παπούλιας στο μέλλον, εκτός από την πλήρη προσήλωσή του στις ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων, θα είναι η άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία το 1987 (ένα ισχυρό σοκ τότε για τους Βορειοηπειρώτες που είδαν να εγκαταλείπονται από τη Μητέρα – Πατρίδα), το δάνειο στον Ανδρέα Παπανδρέου και τα ανέμελα μπάνια του μαζί με τη Δήμητρα Λιάνη και την Έλλη Στάη την εποχή της παντοδύναμης πασοκικής αυτοκρατορίας…
Γιώργος Μάστορας
